Gevalletje ondeugende eigenaar. Hoewel, ik schrijf wel "de ondeugende eigenaar" en dat is geheel terecht in dit verhaaltje maar er was een tweede hoofdrolspeler, namelijk: "de naïeve koper", ik zal het zometeen uitleggen, maar eerst verander ik even de titel van deze story in: "Een belle trouvaille"
Een "Belle Trouvaille"
Paniekmail
Vlak voor een welverdiend weekend kreeg ik een paniekmail van Susan of ik haar met spoed kon bellen vanwege een beangstigende wending in haar gedroomd geluk. Samen met haar man Gerard had ze een Franstalig voorlopig koopcontract (een "compromis de vente") getekend voor de aankoop van een Bed & Breakfast in het mooiste deel van de Limousin, rustig gelegen op de campagne met uitzicht op een lieflijke schaapskudde die over de groene weilanden trok. Ze waren de Franse taal niet helemaal - of eigenlijk helemaal niet- machtig. Dat mocht de pret niet drukken want gelukkig sprak Johannes, de sympathieke en hulpvaardige Nederlandse eigenaar, van wie ze het droomhuis zouden kopen, vloeiend Frans en wist hij ook nog eens alles van contracten en van het Franse rechtssysteem. En tot overmaat van gelukkig toeval kende hij een makelaar die hen even kon helpen bij het opstellen van het voorlopig koopcontract. Wat een mazzel dat ze nou juist zijn huis mochten kopen en dat hij ze bovendien ook nog door het complexe aankoopproces zou loodsen.
Johannes, de reddende bengel
Zo gezegd, zo gedaan. De centjes waren zo goed als rond want Susan en Gerard hadden al een koper gevonden voor hun gezellige dijkwoning in de Betuwe en ter aanvulling zouden ze voor nog geen 15% van de koopsom een hypotheek aanvragen. Dat kon geen probleem zijn, zei Johannes en hij zei dat zijn Franse bank dat bedragje graag zou verstrekken, dat had hij immers al met zijn bevriende bankman besproken. Voor de zekerheid werd afgesproken dat Johannes ervoor zou zorgen dat het verkrijgen van de kleine hypotheek als ontbindende voorwaarde zou worden vermeld in het voorlopig koopcontract, pas de problème!
Het was aan de keukentafel van Johannes, temidden van stokbrood uit de oven, geurige Franse kaasjes en met een glas mooie witte wijn in de hand, dat Susan en Gerard blindelings en in volledig vertrouwen de gemaakte afspraken met hun handtekening hadden bezegeld. Met een tevreden gevoel en dankbaar voor alle hulp van Johannes waren ze teruggereden naar de Betuwe.
De makelaarsvriend van Johannes stuurde hen per aangetekende post nog keurig een kopie van het getekende voorlopig koopcontract en omdat ze er geen woord van begrepen waren ze dolgelukkig met alle hulp en ondersteuning.
Oeps, geen hypotheek te krijgen en een wolf tussen de schapen
Thuisgekomen gingen ze meteen aan de slag en dienden bij verschillende banken en hypotheekverstrekkers in Nederland aanvragen in voor het kleine ontbrekende bedragje. Echter enkele maanden verder pakten donkere wolken zich samen boven de dijkwoning, want ze ontvingen de ene weigering na de andere en kregen overal nul op rekest in antwoord op hun hypotheek-aanvragen. Ook Johannes kwam niet over de brug met zijn bevriende Franse bankman.
Intussen, in het weiland bij zijn chambres d'hôtes, ontpopte Johannes zich als een ware wolf in schaapskleren en toonde zijn grimmige keerzijde, stelde dat Susan en Gerard verplicht waren om nu snel af te nemen en hij dreigde met advocaten, juridische procedures en zelfs met beslaglegging op de eigendommen van Susan en Gerard en ander onheil. De sfeer werd er niet gezelliger op en zo kreeg ook de nachtrust van Susan en Gerard een flinke optater. Zo kwam het dat ze die vrijdagavond een hulpkreet naar mij stuurden. Ik vroeg hen mij het gehele dossier te mailen en beloofde het snel te zullen bestuderen.
Slecht nieuws en goed nieuws
Enkele dagen daarna had ik slecht nieuws en goed nieuws voor ze. Het goede nieuws was eigenlijk dat ik verwachtte het varkentje van het slechte nieuws wel te kunnen wassen. Het varkentje dat gewassen zou moeten worden, dat was die behulpzame Johannes, maar… Johannes was ondeugend geweest, samen met zijn makelaarsvriendje.
Zoals we weten was de afspraak dat Susan en Gerard aankochten onder voorbehoud van het verkrijgen van een kleine hypotheek. En we weten dat Johannes hen had beloofd dat hij daarvoor in het voorlopig koopcontract een ontbindende voorwaarde zou laten opnemen. Maar ja, het ondeugende varkentje was dat blijkbaar vergeten (varkentjes hebben immers maar kleine hersentjes), want ik ontdekte dat de handtekeningen van Susan en Gerard prijkten onder een contract waarin was vastgelegd dat ze de aankoop geheel uit eigen middelen konden financieren. Ze waren op aanwijzing van Johannes als “cash buyers” opgevoerd en dat verklaarde ook de grote mond van de wolf Johannes die zich blijkbaar nogal zeker voelde van zijn zaak en dacht dat hij door dit slimmigheidje Susan en Gerard het leven zuur te kunnen maken, ze tot afname kon dwingen en zoniet een forse schadevergoeding kon eisen, Johannes zag de winst al komen. Gelukkig was ik er net op tijd bij om een knuppel in het varkenshok te gooien.
Blijf bij de les, neem een adviseur!
Conclusie tot hiertoe mag zijn dat je een verkopende partij òf diens makelaar vaak beter niet zomaar kunt vertrouwen, de belangen zijn nou eenmaal verschillend, juridische taal is heel wat anders als een baguette bestellen en je hebt nou eenmaal ondeugende varkentjes onder de mensen. Veel problemen kun je voorkomen, maar je moet wel bij de les blijven òf gewoon vanaf het begin een ervaren adviseur of aankoopmakelaar in de hand nemen, dat is niet goedkoop, maar hij verdient het voor je terug.
Het goede nieuws
Ik had het dossier van een kleine honderd pagina’s helemaal doorgespit, op zoek naar een heel simpel documentje, een half A4-tje, maar ik had het niet kunnen vinden. Susan en Gerard konden zich niet herinneren het ooit te hebben gezien of getekend, maar we weten dat ze de stukken nauwelijks hadden gelezen.
Ik hoopte natuurlijk op een “belle trouvaille” (frans voor “gouden vondst”, in dit geval een reddende Engel). Ik twijfelde nog even of varkentjes en makelaarsvriendjes echt zo dom konden zijn. Ik wendde me dus tot Johannes en zijn kompaan met het verzoek of ze mij van het ontbrekende papiertje konden voorzien. Na een week stuurde ik ze nog eens een vriendelijke herinnering maar het bleef stil in het varkenshok. Ik denk dat ze zich samen in de modder zaten te schamen.
Het varkentje gewassen
Ik stuurde Johannes dus een lettre AR (Avis de Réception), ofwel een aangetekende brief met ontvangstbevestiging, voegde enkele bijlagen toe en ik stuurde een kopie aan de notaris die door Johannes was uitgezocht om de akte van overdracht zou passeren. Voor alle zekerheid ging er een kopie aan onze huisadvocaat. In de brief heb ik netjes uitgelegd dat het getekende voorlopige koopcontract niet rechtsgeldig was en ik heb simpelweg de deal gecanceld, opgeblazen. Susan en Gerard kon ik het goede nieuws bevestigen, varkentje Johannes was gewassen, de ellende was voorbij en de nachtrust zou weldra terugkeren.
Susan en Gerard waren me dankbaar, hielden Frankrijk voor gezien en besloten op zoek te gaan naar een boerderijtje in Drenthe. En Johannes en z’n makelaarsvriendje? Nooit meer wat van gehoord….
O ja, nu wil je natuurlijk weten wat nou mijn “Belle trouvaille” was, mijn gouden vondst. Ach het was eigenlijk zooo simpel. En natuurlijk ga ik je dat verklappen, lees hier voor een kijkje in mijn keukentje en onthoud het, want wie weet doe je er nog eens je voordeel mee!
Reactie schrijven