Hoe herken je een illegale Chambres d'hôtes?

Een echtpaar uit de Randstad gaf mij opdracht om hen te begeleiden bij de aankoop van een fantastisch bedrijf in Frankrijk. Een Bed & Breakfast met restaurant en goedlopende camping. Het complex werd rechtstreeks te koop aangeboden door de Nederlandse eigenaar zelf, dus zonder makelaarskosten (rechtstreeks van particulier).

Het was een buitenkansje, een droom, en bovendien net flink afgeprijsd. Ze moesten snel beslissen want er waren meerdere geïnteresseerden. Dus ik ging snel aan de slag.

Ik begin altijd met het lezen van de verkoop-advertentie en alle door de eigenaar verstrekte informatie. Ik steek veel tijd in het samenstellen van een gedetailleerd dossier, doe onderzoek bij verschillende instanties, verzamel gegevens, kaarten, documenten en ga spitten in mijn eigen bronnen. Zo krijg ik al een aardig beeld.

Daarna neem ik contact op met de verkopende partij, want ik heb duizend vragen (soms iets minder) die ik beantwoord wil hebben. Vaak ga ik ook op bezoek, ontmoet de eigenaar, stel m'n vragen, bekijk de situatie. Ik kijk of aan een aantal inrichtings- en vergunningseisen is voldaan, hou de zaak tegen het licht en taxeer of de gevraagde prijs redelijk is.

Ik werd hartelijk ontvangen door een sympathiek Nederlands echtpaar dat het bedrijf 15 jaar geleden had opgestart. Ze waren toe aan "een andere uitdaging" dus hadden ze de zaak te koop gezet. Ik had inmiddels al ontdekt dat dat bijna 5 jaar geleden was, maar dat mocht de pret niet drukken. De prijs was nu immers met 35% verlaagd, dus het kon interessant zijn.

De koffie was heerlijk, de mensen waren oprecht aardig, dus om de gezelligheid erin te houden hield ik mijn duizend kritische vragen nog maar even voor me. Ik stelde voor om te beginnen met een bezoek aan het domein en alle gebouwen.

Tijdens de rondleiding probeerde ik mijn groeiende twijfels nog maar niet met het echtpaar te delen. Ik zette m’n mind op blanco en nam me voor om gewoon maar eens rustig te kijken, alles in me op te nemen en de indringende vragen te bewaren voor een later moment.

Ik kreeg een goedlopend toeristisch bedrijf te zien waar in 3 maanden tijd een omzet van meer dan 100.000 euro werd geïncasseerd. Voor een gewone chambres d'hotes in Frankrijk is dat best veel, dus mijn nieuwsgierigheid liep met me mee over het terrein.

Vol trots toonde de eigenaar mij zijn succesvolle recept gebaseerd op 7 lukratieve omzetpeilers:

1. Een fraai verbouwde woonboerderij met eigenaarswoning en 2 chambres d 'hôtes (gastenkamers)
2. Een geheel gerenoveerde schuur (de  "bergerie ") met nog eens 4 gastenkamers.
3. Een tweede schuur met 2 "tuinkamers". Bestemd voor gasten op doorreis.
4. Een hooizolder met 3 originele 2-persoons slaappleken. Slapen in een hooiberg, wat wil je nog meer?
5. Een leuke camping met 14 kampeerplaatsen voor tenten en caravans.
   
6. Een  "table d 'hôtes" met compleet restaurant en buitenterras. Plaats voor meer dan 50 gasten, die kunnen kiezen uit een lekker gevarieerde menukaart. Natuurlijk was er  een complete professioneel ingerichte keuken met alle benodigde horeca-apparatuur
7. Een bar op het terras, waar de hele dag allerlei dranken worden verkocht

Ik had genoeg gezien, nam afscheid van het eigenaarsechtpaar. Ik wist dat ze, ondanks de gezelligheid, niet blij van me zouden worden. En dat het mensen met twee gezichten waren. Het bedrijf deugde namelijk voor geen meter. Op ieder onderdeel was er wel sprake van een vorm van illegaliteit.

Mijn opdrachtgever was wèl blij met me, al was het even moeilijk voor ze. Het is lastig als je verliefd bent geworden op een plek en je droom valt in duigen doordat clandestiene praktijken worden ontdekt. Ze begrepen dat ik ze had behoed voor de ondergang, lieten een paar traantjes en veel wijzer geworden zochten ze verder.

Kort daarna hielp ik ze om elders een gezonde aankoop te doen.

De eigenaars heb ik later netjes uitgelegd wat er niet klopte. Ik heb ze precies aangegeven wat ze moesten doen om de zaak alsnog in orde te brengen. Vanochtend echter zag ik dat het bedrijf nog steeds te koop staat. In ongewijzigde vorm. Misschien kom je het nog wel eens tegen.

De eigenaars weten exact waar de schoen wringt. Toch proberen ze willens en wetens een illegaal (en dus waardeloos) bedrijf te verkopen, voor teveel geld. Ik weet niet op wat voor koper ze wachten, maar als ik erbij ben dan gaat het hem niet worden.

Emigratie-ellende noem ik dat. Gelukkig is het te voorkomen.

Wil je weten wat er niet klopte aan dit bedrijf? En waarom ik niet anders kon doen dan de aankoop ontraden? >>> Lees dan hier verder